Na podstawie: Zdzisław Podbielski, "Poznajemy samochody osobowe świata - pojazdy Republiki Federalnej Niemiec", WKiŁ, 1987, Warszawa.



Samochody Ford o nazwie Granada wytwarzały zakłady w Kolonii już w 1972 r. Granadę skonstruowano wykorzystując konstrukcję wcześniejszą, produkowanego w latach sześćdziesiątych, samochodu Ford Taunus 17M.
Początkowo samochody Granada wytwarzane były i w Kolonii i w należącej również do amerykańskiego koncernu Forda fabryce w Dagenham (Anglia). Jednak już w 1977 r. pozostała w produkcji tylko Granada niemiecka.
W 1977 r. przeprowadzono znaczną modernizację nadwozia tak, że jest ono produkowane do dzisiaj bez większych zmian. Pomimo przeprowadzonej modernizacji nadwozie wygląda masywnie i ciężko. Wrażenie wzrokowe odpowiada zresztą rzeczywistości, gdyż Granada ma dużą masę własną. Trzeba jednak przyznać, że ta ciężka sylwetka nadwozia jest jednocześnie elegancka, bez nadmiernych ozdób. Z boków nadwozia jest listwa, biegnąca na wysokości zderzaka przedniego i tylnego i tworzy ich przedłużenie. Listwa ta spełnia nie tylko rolę ozdoby, ale także chroni nadwozie samochodu przed zarysowaniem najczęściej występującym w momencie otwierania drzwi stojącego obok pojazdu.




Ford Granada ma masywną, ale elegancką sylwetkę nadwozia


Ochronną listwę, biegnącą wzdłuż nadwozia, oraz zderzaki wykonano z czarnego materiału elastycznego. Taki sam czarny kolor ma atrapa przednia, której poziome żebra pochylone są ku dołowi, co ma zapewnić skuteczniejszy wlot powietrza do chłodnicy. Duży otwór wlotu powietrza do chłodnicy znajduje się pod zderzakiem przednim, ą jeszcze niżej blachy nadwozia tworzą tzw. spoiler, który kieruje odpowiednio strumień przepływającego powietrza w czasie jazdy, przyczyniając się do zwiększenia stabilizacji pojazdu w ruchu. Kształt spoilera wzorowano na podobnym urządzeniu wcześniej wprowadzonym w najmniejszych Fordach o nazwie Fiesta.

W większym stopniu niż spoiler stabilizację pojazdu w czasie jazdy zapewnia znaczny rozstaw kół. Jest to jeden z największych rozstawów kół (przednich - 153 cm i tylnych 154,5 cm) w seryjnie wytwarzanych pojazdach osobowych podwyższonej klasy. Dla porównania rozstaw kół przednich i tylnych samochodu Mercedes 250 wynosi odpowiednio 147,5 i 143 cm. Warto przypomnieć, że rozstaw kół jest to odległość między kołami na jednej osi mierzona od środka styku ogumienia z jezdnią.

Kołom jezdnym samochodu Ford Granada należy poświęcić parę słów. Tarcze kół wykonane są ze stopów aluminium. Uzyskano nie tylko efekt ozdobny, ale także zmniejszenie tzw. masy nieresorowanej.

Każdy samochód poruszający się po drodze podlega drganiom i wstrząsom wywołanym nierównościami nawierzchni. Im te drgania i wstrząsy są mniejsze, tym większy jest komfort jazdy, a także większa jest trwałość niemal wszystkich elementów pojazdu. Zawieszenie samochodu powoduje ograniczenie przenoszenia się drgań. Jednak są takie elementy pojazdu, które nie podlegają działaniu zawieszenia, nazywają się one masami nieresorowanymi. Należą do nich: koła jezdne, osie i mosty napędowe. Konstruktorzy pojazdów dążą do tego, aby masy nieresorowane były jak najmniejsze.

Koła tylne samochodu Ford Granada są zawieszone niezależnie. Jest to rzadko stosowane rozwiązanie w seryjnych samochodach osobowych z klasycznie rozmieszczonymi elementami przeniesienia napędu, tj. z silnikiem umieszczonym z przodu, napędzającym koła tylne. W takim przypadku najczęściej, stosuje się sztywny most napędowy. Zawieszenie niezależne jest rozwiązaniem bardzo korzystnym, gdyż każde z kół na tej samej osi jest indywidualnie połączone z ramą lub nadwoziem samonośnym samochodu. Wychylenie jednego koła nie wpływa na zmianę położenia drugiego koła, tym samym stabilność samochodu w czasie jazdy jest duża.

Niezależne zawieszenie kół tylnych nie jest nowością w Fordach. Tego rodzaju zawieszenie stosowano już w latach sześćdziesiątych, miały je brytyjskie Fordy - Zephyr i Zodiac. Zastosowane rozwiązanie okazało się niezbyt szczęśliwe, ponieważ dla oszczędności konstruktorzy nie wprowadzili przegubów umożliwiających swobodne skręcanie się i niewielkie wydłużanie półosi napędowych. Samochody Zephyr i Zodiac niebezpiecznie zachowywały się w czasie jazdy na ciasnych zakrętach. Wykazywały charakterystykę podsterowną, czyli opornie wchodziły w zakręt przy jednoczesnym unoszeniu tyłu samochodu.

W nowym rozwiązaniu niezależnego zawieszenia kół samochodu Ford Granada zastosowano przeguby równobieżne, po dwa dla każdej półosi. Przeguby przy przekładni głównej pozwalają na wynikającą z nierówności drogi zmianę długości półosi do 10 mm.




Zawieszenie przednie samochodu Ford Granada




Niezależne zawieszenie kół tylnej osi napędowej Forda Granady


Wiemy, że koła osi przedniej każdego samochodu wymagają okresowej kontroli i regulacji ustawienia. Rzadziej się zdarza, aby była możliwa regulacja ustawienia kół tylnych. Możliwość takiej regulacji jest np. w Polskim Fiacie 126p, ą także w Fordzie Granada. Regulację zbieżności kół tylnych Granady wykonuje się przez pokręcanie mimośrodowymi śrubami mocującymi wewnętrzne ramiona trójkątnych wahaczy do pomocniczej (szczątkowej) ramy, którą jest poprzeczna belka nośna.

Pokręcając śruby przesuwamy końce wahaczy i otrzymujemy żądaną zbieżność kół. Od prawidłowej zbieżności kół zależy zachowanie się samochodu w ruchu, jak i właściwa eksploatacja ogumienia. Zbieżność kół jest to różnica między odległościami obręczy kół jednej osi mierzona z tyłu i przodu obrzeży obręczy na wysokości osi kół.

Samochód Ford Granada wyposażony może być w jeden z siedmiu silników. Wersje silników różnią się od siebie ilością (4- i 6-cyl.) i układem (rzędowy i widlasty) cylindrów, pojemnością skokową i mocą wynoszącą 66...110,5 kW (90...150 KM). Ponadto można otrzymać Granadę z silnikiem wysokoprężnym, zapożyczonym z firmy Peugeot.

Zależnie od zastosowanego silnika różnią się własności ruchowe pojazdu. Najlepiej rozpędza się Granada wyposażony w silnik o mocy 110,3 kW (150 KM), bo 100 km/h uzyskuje w ciągu 9,9 s, a np. samochód z silnikiem o mocy 66,2 kW (90 KM) prędkość tę uzyskuje w ciągu 14,5 s. Silniki benzynowe Granady zużywają dużo paliwa, co wiąże się m.in. ze znaczną masą pojazdu.




Przekrój poprzeczny 4-cylindrowego silnika benzynowego samochodu Ford Granada 2.0L


Konstrukcja silników Granady (benzynowych) znana jest i stosowana od wielu lat w samochodach Ford Taunus. Jednostki o widlastym układzie cylindrów mają dwa rzędy cylindrów pochylone względem siebie pod kątem 60°. Centralnie, w widłach cylindrów umieszczony jest wałek rozrządu napędzany od wału korbowego za pomocą pary kół zębatych. Równolegle ustawione zawory dolotowe i wylotowe sterowane są za pośrednictwem długich lasek popychaczy od wału rozrządu. Widlaste jednostki napędowe Granady, choć nie należą do najnowszych konstrukcji (pochodzą z lat sześćdziesiątych), są dalej stosowane, m.in. dlatego, że pozwalają na prowadzenie nisko linii maski silnika, a poza tym stwarzają możliwości uzyskiwania wielu wersji pojazdu.


DANE TECHNICZNE SAMOCHODU
Ford Granada 2.0 L (2.8 L V6)

• Nadwozie samonośne (z przodu i z tyłu pomocnicze fragmenty ramy) 4-drzwiowe, 5-miejscowe.
• Silnik 4-suwowy, 4-cyl. rzędowy (6-cyl. widlasty), chłodzony cieczą, umieszczony z przodu pojazdu napędza koła tylne
• Średnica cyl. x skok tłoka/poj. skokowa - 90,82 x 76,95 mm/1993 cm3 (93 x 68,5 mm/2792 cm3)
• Moc maksymalna - 77 kW (105 KM) przy 5200 obr/min (110,5 kW (150 KM))
• Stopień sprężania 9,2:1
• Skrzynka przekładniowa 5-biegowa całk. synchronizowana lub automatyczna
• Zawieszenie przednie: trójkątne wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe, stabilizator.
• Zawieszenie tylne: trójkątne wahacze skośne, sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe (stabilizator)
• Hamulce dwuobwodowe ze wspomaganiem, przednie tarczowe, tylne bębnowe, ręczny hamulec mechaniczny na koła tylne
• Ogumienie o wymiarach 175 SR14, 185 SR14 lub 190/65 HR390 (185 HR14 lub 190/65 HR390)
• Długość/szer./wys. pojazdu - 468...475,5/180...181/142 cm - Rozstaw osi - 277 cm
• Masa własna pojazdu - 1235 kg (1380...1405 kg) - Prędkość maksymalna - 168 km/h (190 km/h)
• Zużycie paliwa - 9,5 (10,1) I/ 100 km przy V= 120 km/h ze skrzynią biegów mechaniczną